Med-Practic
Նվիրվում է վաստակաշատ ուսուցիչ Գրիգոր Շահյանին

Իրադարձություններ

Հայտարարություններ

Մեր հյուրն է

Հրատապ թեմա

Քիթ-կոկորդ-ականջ հիվանդություններ

Օդոնտոգեն հայմորիտով հիվանդների դիմելիության դինամիկան, առաջնային ախտորոշման առանձնահատկությունները և բուժման տակտիկան

Բանալի բառեր. վերծնոտային ծոցի բորբոքում, հայմորիտ

 

Վերծնոտային սինուսի օդոնտոգեն բորբոքումների հաճախականության մասին կարծիքները միանշանակ չեն [1]։ Օդոնտոգեն վերծնոտային սինուսները կազմում են ստոմատոլոգիական բոլոր հիվանդությունների ընդհանուր թվի 3-ից 7%-ը։ Օդոնտոգեն վերծնոտային սինուսիտով հիվանդները կազմում են մոտ 25,8% վերծնոտային ծոցի բորբոքային պրոցեսներով հիվանդների մեջ և դիմածնոտային ստացիոնարների հիվանդների մոտ 7,6% [1-4]։ 

 

Ըստ Ա.Ա. Տիմոֆեևի [6], օդոնտոգեն հայմորիտ հանդիպում է 21,3% դեպքերում, ռինոօդոնտոգենը կազմում է դիմածնոտային շրջանի թարախաբորբոքային պրոցեսների ընդհանուր թվի 3,1% և 13% և հայմորիտների դեպքերի 87% և 13% համապատասխանաբար։

 

Չնայած պարանազալ սինուսիտների ախտորոշման և բուժման, իրոք, նոր օրիգինալ, արդյունավետ մեթոդների ի հայտ գալուն` նրանց քանակը ամեն տարի աճում է [6]։ Համաձայն հայրենական և արտասահմանյան հեղինակների տվյալների խրոնիկական սինուսիտներով հիվանդացությունը վերջին տասը տարվա ընթացքում աճել է ավելի քան 2 անգամ, իսկ Ք. Կ. Ա. ստացիոնարներում հոսպիտացալված հիվանդների տեսակարար կշիռը ամեն տարի աճում է 1,5-2%։ 

 

Այսպիսի տարակարծիք տվյալները, հավանաբար, պայմանաորված են ոչ այնքան տարբեր էթիոլոգիայի սինուսիտների իրական հարաբերակցությամբ, այլ տվյալ պաթոլոգիայով հիվանդների հետազոտման առանձնահատկություններով ստոմատոլոգիական և օտոլարինգոլոգիական ստացիոնարներում։ Անհրաժեշտ է նաև նշել, որ տվյալ հիվանդություն ունեցող շատ հիվանդների մոտ ախտաբանական փոփոխություններ շատ կան` ինչպես ատամածնոտային համակարգի, այնպես էլ քթի խոռոչի կողմից։ Դիտվում է սուր, խրոնիկական կամ սրացած խրոնիկական (ատենտ) օդոնտոգեն վերծնոտային սինուսիտների (հայմորիտների), շեշտակի աճ` դիմածնոտային շրջանի և քթախոռոչային համակարգի բորբոքային, դիստրոֆիկ բոլոր հիվանդությունների մեջ։ 

 

Կապված կրկնվելու հստակ հակման և կոնսերվատիվ բուժման արդյունավետ մեթոդների բացակայության հետ` խրոնիկական ռեսինուսիտներով հիվանդները հաճախ բախվում են վիրաբուժական բուժման անհրաժեշտության հետ։ Վիրահատությունները, որոնք կիրառվում են նման դեպքերում, կարող են իրականացվել ինչպես դասական ռադիկալ մեթոդներով, այնպես էլ կիրառելով ժամանակակից էնդոսկոպիկ տեխնոլոգիա-ները [8]։ 

 

Օդոնտոգեն վերծնոտային սինուսիտներով հիվանդների վիրաբուժական բուժման արդյունքները չի կարելի համարել օպտիմալ [9]։ 

 

Հայմորիտի կրկնվելու հաճախականությունը էքստրանազալ վիրաբուժական միջամտության դեպքում կազմում է 50% -ից 64%։

 

Դրա հետ կապված վերջին տարիներին հայմորիտի ռադիկալ վիրաբուժական բուժման նպատակահարմարությունը կասկածի տակ է դրվում։

 

Վիրահատական բուժման տարբեր խնայողական մեթոդները նշանակալից չափով կրճատում են բարդությունների թիվը։ 

 

Մեր հետազոտության նպատակն է որոշել վերծնոտային սինուսի օդոնտոգեն բորբոքումներով հիվանդների ընդունման հաճախականությունը Զապորոժյե քաղաքի շտապ օգնության քաղաքային կլինիկական հիվանդանոցի (Ա.Ն.Շ.Բ.Օ.Ք.ԿՀ.) դիմածնոտային բաժանմունք, ուսումնասիրել օդոնտոգեն սինուսիտների ախտորոշման համար կիրառվող մեթոդների ինֆորմատիվ լինելը մինչհոսպիտալային փուլում, և գնահատական տալ ստացիոնարում կիրառվող բուժման մեթոդներին։ 

 

Նյութերը և մեթոդները

 

Անցկացվել է օդոնտոգեն վերծնոտային սինուսիտներով հիվանդների 1458 հիվանդության պայմանների ռետրոսպեկտիվ վերլուծություն, որոնք բուժվել են Զապորոժյե քաղաքի շտապ բժշկական օգնության հիվանդանոցում (ԱՆՇԲՕՔԿՀ), որը հանդիսանում է կլինիկական բազա` Պ.Հ. Ուկրա-ինայի Ա.Ն.Զ.Հ.Կ.Բ.Ա., 2004-2010թթ. ժամանակաշրջանում։ Սա այդպիսի ուղղվածության միակ բաժանմունքն է Զապորոժյեյում և մարզում, ուստի մեր կողմից բերված տվյալները արտացոլում են խնդրի վիճակը տարածաշրջանում։ 

 

Վերլուծություն անելիս հաշվի են առնվել հիվանդության պատմությունների այնպիսի տվյալներ, ինչպիսիք են ուղարկող հիմնարկի ախտորոշումը, կլինիկական ախտորոշումը, տարիքը, սեռը, բնակության վայրը, գործունեության ոլորտը, անամնեստիկ տվյալները, անցկացված բուժումը։ 

 

Բոլոր հիվանդության պատմությունները բաժանված են եղել խմբերի ըստ դրված ախտորոշումների։

 

Հիվանդության պատմությունները երկու համադրված ախտորոշումներով հաշվառվել են երկու խմբերում, երեք համադրված ախտորոշումներով, օրինակ` խրոնիկական օդոնտոգեն հայմորիտի սրացում, հայմորյան խոռոչ ներաճած կիստա, հայմորյան խոռոչի օտար մարմին` երեք խմբերում։ 

 

Արդյունքները և դրանց քննարկումը

 

Անցկացված վերլուծության արդյունքում պարզվել է. խրոնիկական օդոնտոգեն հայմորիտի սրացում (Խ.Օ.Հ.Ս) ախտորոշումը հաստատվել է 817 (50,2%) հիվանդների մոտ.

 

  • խրոնիկական օդոնտոգեն հայմորիտ (Խ.Օ.Հ.) – 308 (19%); 

  • սուր օդոնտոգեն հայմորիտ (Ս.Օ.Հ.) – 40 (2,5%), 

  • հայմորյան խոռոչի թափածակում (Հ.Խ.Թ.) – 181 (11%), 

  • հայմորյան խոռոչի օտար մարմին (Հ.Խ.Օ.Մ.) հոսպիտալացված – 168 (10,3%), 

  • հայմորյան խոռոչի կիստա (Հ.Խ.Կ.) - 112(6,8%),

  • հայմորիտի ռեցիդիվ նշված է 76 (5,2%) դեպքերում (ըստ Վ.Ա. Մալանչուկի, Ի. Վ. Ֆեդիրկոյի 2006` 4-17% դեպքերում)։ 

 

Ընդամենը դրված է 1623 (100%) ախտորոշում (աղյ. 1)։

 

 

 

Աղյուսակ 1

Հիվանդության պատմությունների բաժանումը ըստ ախտորոշումների

Հիվանդների քանակը (բաց. թիվ, %)

Ախտո­րոշում

2004թ.

2005թ.

2006թ.

2007թ.

2008թ.

2009թ.

2010թ.

Ընդ.

ԽՕՀՍ

86

37,5

108

45,3

101

48,3

128

55,8

101

51,7

139

51,1

151

60

814

50,2

ԽՕՀ

49

21,3

47

19,8

42

20

43

18,7

41

21

57

21

29

11,5

308

18,9

ՍՕՀ

17

7,4

7

2,9

0

0

3

1,5

7

2,5

6

2,3

40

2,5

ՀԽԹ

37

16,1

36

15,1

23

11

24

10,5

16

8,2

22

8

23

9,1

181

11,1

ՀԽՕՍ

22

9,6

29

12,1

23

11

24

10,5

19

9,7

29

10,6

22

8,7

168

10,3

ՀԽԿ

18

7,8

11

4,6

20

9,5

10

4,4

15

7,6

18

6,6

20

7,9

112

7

Ընդամենը

229

14

238

14,6

209

12,8

229

13,8

195

11,9

272

16,7

251

15,4

1623

100

ԽՕՀ ռեցիդիվ

18

7,8

6

2,5

4

1,9

16

7

13

6

12

4

7

2,7

 

 

Տվյալները, որոնք բերված են աղյուսակ 1-ում, վկայում են այն մասին, որ Զ.Բ.Ա.Հ.Կ. դիմածնոտային վիրաբուժության բաժանմունք ընդունված օդոնտոգեն սինուսիտով հիվանդների ամենամեծ քանակը ընկել է 2009թ.` 272 (16,7%) սինուսիտներ, հոսպիտալիզացիայի ամենացածր ցուցանիշը նշված է 2008թ. – 195 (մոտ 11,9%)։ Ամենից հաճախ դրվել է խրոնիկական օդոնտոգեն հայմորիտի սրացում ախտորոշումը` 817 (50,2%) դեպքերում, որը համապատասխանում է իրական տվյալներին (Շուլման Ֆ.Խ., 2001)։

 

Սուր օդոնտոգեն հայմորիտ ախտորոշումով հիվանդները կազմել են մինիմալ ցուցանիշը` 2,4%։

 

Հայմորիտի ռեցիդիվ դիտվել է 2004-2010թթ. միջինը` 5,2% դեպքերում։ 19,3 % դեպքերում դիտվել է տարամիտում ուղարկող հիմնարկի և կլինիկական ախտորոշումների միջև։ 2,6% դեպքերում` դրված կլինիկական ախտորոշումը չի համապատասխանել նկարագրված կլինիկական տվյալներին։

 

Ստոմատոլոգիական պոլիկլինիկայից և կաբինետներից ուղարկված են եղել 59,2% հիվանդներ, խառը մասնագետների կողմից (Ք.Կ.Ա., նյարդաբան) ուղարկված են հիվանդների 15,7%, իրենք դիմել են ստացիոնար` 14,7%։ 10% դեպքերում ուղարկող հիմնարկի տվյալները բացակայել են։ 2004-2010թթ. ժամանակաշրջանում հիվանդների քանակը ավելացել է միջինը` 1,8%-2,6%։

 

Ձախ խոռոչի բորբոքում դիտվել է 51%, աջինը` 49% դեպքերում, երկկողմանի ախտահարում հայտնաբերվել է 0,2% հիվանդների մոտ (ըստ Զ. Ն. Լովպաչեի տվյալների (2003)` 53% և 45% համապատասխանաբար)։

 

Աջ հայմորյան խոռոչը տղամարդկանց մոտ ախտահարվել է 4% հաճախ, քան կանանց մոտ։ Հետաքրքիր է, որ հատկապես 4-5% ձախ խոտոչը ախտահարվել է ավելի հաճախ կանանց մոտ, քան տղամարդկանց (աղյ. 3)։ Ձախ հայմորյան խոռոչում օտար մարմին հայտնաբերվել է երկու անգամով ավելի հաճախ, քան աջում։ 

 

Խրոնիկական հայմորիտի ռեցիդիվ (48/63%) և սրացում` (451/55,2%) առավել դիտվել է աջից։

 

Աղյուսակ 2

Հիվանդների բաժանումը ըստ սեռական պատկանելիության

Սեռ

Ախտորոշում

ԽՕՀՍ բաց. թ., %

ԽՕՀ բաց. թ., %

ՍՕՀ բաց. թ., %

ՀԽՕՍ բաց. թ., %

ՀԽԹ բաց. թ., %

ՀԽԿ բաց. թ., %

Ռեցիդիվ բաց. թ., %

Ընդ. բաց. թ., %

տղա­մարդ

452

55,4

134

43,5

21

52,5

60

35,7

85

45

51

45,5

49

64,4

851

50,1

կին

362

44,5

174

56,5

19

47,5

108

64,3

96

53

61

54,4

27

35

848

49,9

 

   Աղյուսակ 3

Հիվանդների բաժանումը ըստ հայմորյան խոռոչի ախտահարված կողմերի 

Ախտորոշում

կողմերը

ԽՕՀՍտ/կ

ԽՕՀբաց. թ., %

ՍՕՀբաց. թ., %

ՀԽՕՄ

բաց. թ., %

ՀԽԹբաց. թ., %

ՀԽԿբաց. թ., %

Ռեցիդիվ

բաց. թ., %

Ընդ.

բաց. թ., %

Ձախ հայմորյան խոռոչ

232

56,5

84

56

10

55,5

31

30

45

45,5

19

38

26

66,7

447

51,3

177

43,5

66

44

8

44,5

72

70

55

55,5

31

62

13

33,3

422

48,7

Աջ հայմորյան խոռոչ

218

53,4

69

44

11

50

25

39

40

49

23

36

22

60

408

49

187

46,6

89

56

11

50

40

61

42

51

39

64

15

40

423

51

 

Ըստ տարիքային ցուցանիշների վերծնոտային սինուսիտով հիվանդները հետազոտության ժամանակահատվածում բաժանված են եղել խմբերի. 

 

  • I խումբ – հիվանդներ մինչև 25 տարեկան կազմել են 12,9%,
  • II խումբ – առավել աշխատունակ տարիքի հիվանդները` 25-50 տարեկան կազմել են ընդհանուր խմբի 63,4%, 
  • III խմբի մեջ մտել են 50 և ավելի տարիք ունեցող հիվանդները (բոլոր հիվանդների 22,7%

 

Աղյուսակ 4-ում բերված են ցուցանիշներ տղամարդկանց և կանանց քանակի վերաբերյալ` կախված տարիքից և դրված ախտորոշումից։ 

 

Աղյուսակ 4

Հիվանդների բաժանումը ըստ տարիքի և սեռի

Տարիք

ԽՕՀՍ

ԽՕՀ

ՍՕՀ

ՀԽՕՄ

ՀԽԹ

ՀԽԿ

Ընդա-

մենը

Մինչ— 25 տ.

բացթիվ

106

26

6

26

32

15

211

                 

 

%

50,5

12,2

2,8

12,2

15

7

13

% ընդհ. թվից

13

8,5

15

15,5

17,7

13,4

 

տղամարդ ( %)

60

50

66,7

42,3

40,6

46,7

53,3

կին ( %)

40

50

33,3

57,7

59,4

53,3

46,7

 

25-50 տ

բացթիվ

526

203

26

113

108

70

1046

 

%

50,3

19,3

2,5

10,7

10,3

6,6

64,3

% ընդհ. թվից

64,5

66

65

67,3

60

62,5

 

տղամարդ ( %)

59,4

41

57,7

33,6

47,2

48,6

51

կին (в %)

40,6

59

43,3

66,4

52,8

51,4

49

 

51 տ — ավել

բացթիվ

182

79

8

29

41

27

366

 

%

49,7

21,5

2,1

7,8

11

7,3

22,6

% ընդհ. թվից

22,4

25,6

20

17,3

22,7

24,1

 

տղամարդ ( %)

38,3

48

25

38

51,2

37

42

կին (в %)

61,7

52

75

62

48,8

63

58

 

Ընդամենը

814

308

40

168

181

112

1623

 

Աղյուսակ 4-ի ցուցանիշները վկայում են այն մասին, որ հիվանդների մոտ 65%-ը եղել են 25-50 տարեկան։ Ըստ Զ. Ն. Լովպաչեի (2003) տվյալների` այդ ցուցանիշը կազմում է 72%, ըստ Վ. Վ. Չերնիշևի տվյալների (2006)` 80%։ Օդոնտոգեն սինուսիտով եղել են 21-40 տարեկան հասակում։ Ռեցիդիվի ամենամեծ ցուցանիշը դիտվել է հիվանդների II խմբում` 48 (62%)։

 

Չնայած ստոմատոլոգիական օգնության բավականին բարձր մակարդակին ժամանակակից քաղաքներում և մարզային կենտրոններում, օդոնտոգեն սինուսիտով հիվանդների 76.3% Զապորոժյե քաղաքի բնակիչներն են։

 

Աշխատող հիվանդները կազմել են բոլոր հիվանդների 65%-ը, չաշխատողները` 32, սովորողները և ուսանողները` մոտ 3%։

 

Աշխատունակ տարիքի անձանց գերա-կշռումը այս կարգի հիվանդների մեջ վկայում է քննարկվող խնդրի արդիականության մա-սին տնտեսական տեսանկյունից։

 

Աղյուսակ 5

Ստացիոնարում գտնվելու միջին ժամկետները (մահճ. օրեր)

Մահճ. օր

ԽՕՀՍ

ԽՕՀ

ՍՕՀ

ՀԿՕՄ

ՀԽԹ

ՀԽԿ

Ընդամենը

Մինչ— 7 օր

ընդհ. թիվ %

85

10,5

40

12,9

12

30

40

22

28

16,6

6

5,3

211

13

տղամարդ

( %)

62,8

52,5

50

52,5

39

83,3

55,5

կին

(в %)

37,2

47,5

50

47,5

61

16,7

44,5

8-14 օր

ընդհ. թիվ %

455

55,8

209

67,8

26

65

117

64,6

112

66,6

83

74,1

1002

61,7

տղամարդ ( %)

50,9

42,5

50

43

31

43,3

45,5

կին ( %)

49,1

57,5

50

57

69

56,7

55,5

15-25 օր

ընդհ. թիվ %

256

31,5

53

17,2

2

5

21

11,6

28

16,6

22

19,6

382

23,5

տղամարդ (%)

61

39,6

100

55

46,4

54,5

55

կին( %)

39

60,4

0

45

54,4

45,5

45

26 օր — ավելի

ընդհ. թիվ %

18

2,2

6

1,9

0

0

3

1,6

0

0

1

0,8

28

1,6

տղամարդ ( %)

61

50

0

100

0

0

62

կին ( %)

39

50

0

0

0

100

38

Ընդամենը

814

308

40

181

168

112

1623

 

Ստացիոնարում գտնվելու ժամկետների երկարում դիտվել է 50-ից ավելի տարիք ունեցող հիվանդների մոտ, որը համապատասխանում է գրականության տվայլներին (Շուլման Ֆ. Ի., 2003)։ Աշխատունակության կորստի միջին ժամկետը կազմել է 13՞5օր (աղյ. 5)։

 

Խրոնիկական հայմորիտով (52%) և հայմորյան խոռոչի կիստայով (59%) հիվանդների մեծ մասը ընդունվել են ստացիոնար 1 ամսից մինչև 1 տարի ժամկետում` հիվանդության առաջին նշանների երևան գալու պահից սկսած (աղյ. 6)։

 

Հայմորյան խոռոչի թափածակումով հիվանդների 62.5% և սուր օդոնտոգեն հայ-մորիտով հիվանդների 79 % հոսպիտալացվել են առաջին օրերի ընթացքում։

 

Հիվանդները ստացիոնար են ընդունվել հետևյալ ժամկետներում` 40%-ը մինչև 14 օր հիվանդության սկզբից, 12.6%` 15 օրից մինչև 1 ամիս, 20% 1ամսից մինչև 1 տարի, հիվանդների 8.8%-ը հիվանդության սկզբից 1 տարի հետո։ Ընդունվածների 6%-ի մոտ հոսպիտալիզացիայի ժամկետները նշված չեն (աղյ. 6)։

 

Աղյուսակ 6

Միջին ժամկետները` հիվանդության սկզբից մինչև հոսպիտալիզացիան (օրեր)

Հոսպիտալիզացիայի ժամկետ

ԽՕՍՀ

ԽՕՀ

ՍՕՀ

ՀԽՕՄ

ՀԽԹ

ՀԽԿ

Ընդ.

Առաջին օրերի ընթացքում

ընդհ. թիվ %

36

4,4

14

4,5

7

17,5

44

26,2

89

49,2

3

2,7

193

11,8

տղամարդ

(%)

50

42,8

57,1

34,1

52,8

100

48

կին (%)

50

57,2

42,9

65,9

47,2

0

52

Մինչ— 7 օր

ընդհ. թիվ %

228

28

3

10,7

8

45

31

18,4

46

25,4

14

12,5

370

22,8

տղամարդ (%)

60,2

63,6

50

32,2

43,5

42,8

55

կին (%)

59,8

36,4

50

67,8

56,5

57,2

45

8-ից

14 օր

ընդհ. թիվ %

207

25,3

34

11

4

10

24

14,3

17

9,4

5

4,5

291

17,8

տղամարդ (%)

58,4

41,2

50

29,2

41,2

40

53

կին (%)

41,6

58,8

50

70,8

58,8

60

47

15 օրից մինչ— 1 ամիս

ընդհ. թիվ %

128

15,8

39

12,7

2

5

17

10,1

7

3,9

11

9,8

204

12,6

տղամարդ (%)

45,7

33,3

50

58,8

42,8

36,4

44

կին (%)

54,3

66,7

50

41,2

57,2

63,6

56

1-6

ամիս

ընդհ. թիվ %

124

15,3

93

30,3

1

2,5

17

10,1

13

7,2

39

34,8

287

17,7

տղամարդ

(%)

52

34,4

100

11,8

38,5

56,4

44

կին (%)

48

65,6

0

88,2

61,5

63,6

56

6 ամսից մինչ— 1 տարի

ընդհ. թիվ %

19

2,3

7

2,3

0

0

5

3

2

1,1

5

4,5

38

2,3

տղամարդ

(%)

68,4

57,1

0

0

50

60

55

կին (%)

31,6

42,9

0

100

50

40

45

 

1 տարուց ավել

ընդհ. թիվ %

39

4,8

64

2,8

0

0

18

10,7

0

0

23

20,5

144

8,8

տղամարդ

(%)

56,4

48,4

0

38,9

0

43,5

47

կին (%)

45,6

51,6

0

61,1

0

56,5

53

Նշված չեն ժամկետ­ները

ընդհ. թիվ %

33

4

24

7,8

8

20

12

7,1

7

3,9

12

10,7

96

5,9

տղամարդ

(%)

45,4

54,2

62,5

41,7

28,6

33,3

49

կին (%)

54,5

45,8

37,5

58,3

71,4

66,7

51

Ընդամենը

814

308

40

168

181

112

1623

 

Ստացիոնարում բոլոր հիվանդների մոտ հավաքվել է հիվանդության պատմությունը, անցկացվել են կլինիկական հետազոտություններ, ռենտգեն հետազոտություն, արյան և մեզի ցուցանիշների վերլուծություն։

 

Առավել հաճախ հանդիպող հիվանդության առաջին ախտանիշները բերված են աղյուսակ 8-ում։ Ըստ աղյուսակի, առավել հաճախ հայմորիտի առաջնային նշաններ եղել են ցավը պատճառային ատամում (24%), հայմորյան ծոցի հետ հաղորդակցության երևան գալը (24%), ցավը վերին ծնոտում (22%) (աղյ. 9)։

 

Աղյուսակ 7

Հիվանդների մոտ ռեցիդիվի զարգացման միջին ժամկետները

Հոսպիտալիզացիայի ժամկետները

Օրի ընթացքում

Մինչ— 7 օր

8-14օր

15 օրից 1 ամիս

1-6

ամիս

6 ամսից

1տարի

1 տարի — ավել

Ընդհ. թիվ

0

6

14

8

20

3

18

Տղամարդ (%)

0

83

92

62,5

40

67

50

Կին (%)

0

17

8

37,5

60

33

50

 

  

 Աղյուսակ 8

Առավել հաճախ հանդիպող ախտանիշները հիվանդի առաջնային այցի ժամանակ

Ախտանիշ

ԽՕՀՍ

ԽՕՀ

ՍՕՀ

ՀԽՕՄ

ՀԽԹ

ՀԽԿ

Ընդա-

մենը

Դեմքի այտուց

բաց.թ.

83

13

7

10

9

4

126

%

6,6

3,5

11,5

5

7,2

2,25

7,7

Ցավ պատճառայինատամներում

բաց.թ.

265

40

10

44

16

25

400

%

21,3

10,5

16,4

22

12,6

14

24

Թարախահոսք քթից

բաց.թ.

221

48

6

3

11

9

298

%

17,7

12,7

10

1,5

8,7

5

18,3

Ցավ վերին ծնոտում

բաց.թ.

250

56

9

5

19

18

356

%

20,2

14,7

14,7

2,5

15

10,1

22

Հաղորդակցության առկայություն

բաց.թ.

250

159

21

135

30

84

679

%

20,2

42

34,5

67,5

23,8

47

42

Գլխացավեր

բաց.թ.

34

12

4

1

3

5

59

%

2,8

3,2

6,5

0,5

2,5

3

3,6

Վերին ծնոտի դեֆորմացիա

բաց.թ.

-

-

-

-

5

-

5

%

 

 

 

 

4

 

0,3

Ջերմություն

բաց.թ.

71

5

2

1

1

5

85

%

5,8

1,3

3,2

0,5

0,7

3

5,2

Նշված չէ

բաց.թ.

68

46

2

1

32

28

177

%

5,5

12,1

3,2

0,5

25,5

15,7

11

                   

 

 Աղյուսակի ամփոփ վերլուծության դեպքում կարելի է ասել, որ տեղային ախտանիշները առավել արտահայտված են ԽՕՀՍ դեպքում։ 

 

Աղյուսակ 9-ից երևում է գանգատները` վերին ծնոտի շրջանում ցավ (51.2%) օրոանտրալ հաղորդակցության առկայություն (45%), քթից թարախային արտադրություն (մոտ 32%), եղել են առավել հաճախ։

 

Աղյուսակ 9

Առավել հաճախ հանդիպող ախտանիշները հիվանդի առաջնային այցի ժամանակ

Ախտանիշ

ԽՕՀՍ

ԽՕՀ

ՍՕՀ

ՀԽՕՄ

ՀԽԹ

ՀԽԿ

Ընդա-

մենը

Ցավ վերին ծնոտի շրջանում

բաց.թ.

482

128

43

58,

59

64

834

%

59

29,7

45,2

31,8

42,1

32

51,2

Քթի փակվածություն

բաց.թ.

203

29

11

8

18

12

281

%

24,8

6,7

11,5

4,3

12,8

6

17,3

Քթից թարախահո­սություն

բաց.թ.

399

67

11

6

15

24

522

%

49

15,5

11,5

3,2

10,7

12

32,1

Գլխացավեր

բաց.թ.

87

39

5

1

7

11

150

%

10,6

9

5,2

0,5

5

5,5

9,2

Վերին ծնոտում դիսկոմֆորտի զգացում

բաց.թ.

58

22

3

15

19

24

141

%

7

5,1

3,1

8,2

13,5

12

8,7

Ընդհանուրթուլություն

բաց.թ.

47

11

4

2

4

5

63

%

5,7

2,5

4,2

1

2,8

2,5

3,9

Դեմքի այտուց

բաց.թ.

54

16

6

14

12

4

106

%

7

3,7

6,3

7,6

8,5

2

6,5

Օրոանտրալ խուղակ

բաց.թ.

450

117

12

88

6

56

729

%

55

27,2

12,6

48,3

4,2

28

45

 

Վերին ծնոտի շրջանի ցավերից և օրոանտրալ խուղակի առկայությունից մյուսներից ավելի հաճախ գանգատվել են ԽՕՀՍ և ՍՕՀ հիվանդները` 59% և 45.2% դեպքերում համա-պատասխանաբար։

 

Դեմքի այտուցից (8.5%) և դիսկոմֆորտի զգացումից (13.5%) հաճախ գանգատվել են հայմորյան խոռոչի կիստա ունեցող հիվանդները։ Ամենաքիչ գանգատներ ներկայացրել են հայմորյան ծոցի օտար մարմին ունեցող հիվանդները, ամենաշատը` ԽՕՀՍ հիվանդները։ 

 

Բոլոր հիվանդների 6.2%-ի մոտ տեղային ստատուսը նկարագրված է առանց հիվանդության նշանների. այդպիսի պարկեր հաճախ հայտնաբերվել է ԽՕՀ (10.9%) հիվանդների մոտ։ Օրոանտրալ խուղակի առկայությունը նկարագրված է 946 (58.1%) դեպքերում, պատճառային ատամի առկայությունը` 404 (24.8%), իսկ քթից թարախային արտադրություն տեղային ստատուսում նշվել է 208 (12.7%) դեպքերում (աղյ. 10)։

 

Աղյուսակ 10

Հոսպիտալիզացիայի ժամանակ օդոնտոգեն հայմորիտների առավել հանդիպող տեղային նշաններ

Ախտանիշ

 

ԽՕՀՍ

ԽՕՀ

ՍՕՀ

ՀԽՕՄ

ՀԽԹ

ՀԽԿ

Ընդամենը

Դեմքի այտուց

բաց.թ.

97

8

2

7

3

6

123

 

%

8,1

1,9

3,1

2,7

2,5

2,8

7,5

Պատճառային ատամի առկայություն

բաց.թ.

278

64

14

2

24

22

404

%

23,3

15,8

22,2

0,8

20

10,4

24,8

Բերան քթային փորձ

դրա­կան

բաց.թ.

90

42

5

63

6,

30

236

%

7,5

10,4

7,9

25

5

14,2

14,5

բացա­սակ.

բաց.թ.

33

16

3

8

7

5

72

%

2,7

3,9

4,7

3,1

6

2,3

4,4

Քթից արտադրություն

բաց.թ.

163

23

10

3

5

4

208

%

13,7

5,7

15,8

1,1

4,1

1,9

12,7

Օրոանտրալ հաղորդակցության խանգարում

բաց.թ.

402

199

26

164

48

107

946

%

33,8

49,3

41,2

65

40

50,7

58,1

Դժվարացված քթային շնչառություն

բաց.թ.

106

7

2

2

2

9

128

%

8,9

1,7

3,2

0,8

1,6

4,2

7,8

Տեղային ստատուսը նկարագրված է առանց պաթոլոգիայի

բաց.թ.

20

44

1

4

25

28

102

%

1,6

10,9

1,5

1,6

20,8

13,2

6,2

 

Դրական բերան-քթային փորձի ախտանիշը հաճախ նշվում է հայմորյան խոռոչի թափածակում ախտորոշումով հիվանդների մոտ` 25% դեպքերում, պատճառային ատամ այտնաբերվել է նույն հաճախականությամբ ՍՕՀ (23.3%), ԽՕՀՍ (22.2%) և հայմորյան խոռոչի կիստա (20%) ունեցող հիվանդների մոտ, սակավ` հայմորյան խոռոչի թափածակում ախտորոշումով հիվանդների մոտ (0.8%)։

 

Համակարգչային տոմոգրաֆիա, մինչև ստացիանոր ընդունվելը անց կացվել է 3 հիվանդների մոտ։

 

Մեր կողմից վերլուծած հիվանդության պատմություններում տվյալներ, ամբուլատոր պայմաններում մինչհոսպիտալային էտապում հայմորյան խոռոչների ռենտգեն հետա-զոտություն անցկացնելու մասին, չեն եղել։

 

Ստացիոնարում քթի հավելյալ խոռոչների ռենտգեն հետազոտություն և օրտոպանտոմոգրամ անց է կացվել 97.5% դեպքերում։

 

65% հիվանդների մոտ վերծնոտային ծոց բորբոքում ախտորոշվել է միայն անցկացված ստոմատոլոգիական միջամտություններից (ատամների բուժում կամ հեռացում) և դրա հետևանքով առաջացած բարդություններից (հայմորյան խոռոչի թափածակում, պլոմբանյութի և հեռացված ատամների արմատների վերծնոտային սինուս ընկնելը)։

 

Սինուսիտների բաց ձևերով հիվանդները կազմել են ընդհանուր թվի 62.6%-ը։

 

Ռենտգեն հետազոտության արդյունքները բերված են աղյուսակ 11-ում։

 

Աղյուսակ 11

Օդոնտոգեն հայմորիտով հիվանդների ռենտգեն հետազոտության տվյալները հոսպիտալիզացիայից հետո

Ռենտգենաբանական նշան ԽՕՀՍ ԽՕՀ ՍՕՀ ՀԽՕՄ ՀԽԹ ՀԽԿ Ընդամենը
Հայմորյան խոռոչի
մթագնում
Ընդ. բաց.թ. 613 188 23 35 37 40 936
% 75 60,6 60 25,5 36,7 18,6 57,5
տղ. բաց.թ. 344 84 11 19 18 8 484
% 56 44,6 47,8 54,3 48,6 20 51,7
կին բաց.թ. 269 104 12 16 19 32 452
% 44 55,4 52,2 45,7 51,3 80 48,2
Հայմորյան խոռոչի
լորձաթաղանթի
հաստացում
Ընդ. բաց.թ. 7 21 0 3 2 6 39
% 0,9 7 0 2,2 2 2,8 2,3
տղ. բաց.թ. 5 8 0 3 1 5 22
% 71,5 38 0 100 50 83,4 56
կին բաց.թ. 2 13 0 0 1 1 17
% 28,5 62 0 0 50 16,6 44
Հայմորյան խոռոչի
շղարշավորում
Ընդ. բաց.թ. 6 5 2 6 1 2 22
% 0,73 1,6 5,2 4,4 1 1 1,3
տղ. բաց.թ. 3 0 0 4 0 2 9
% 50 0 0 66,7 0 100 41
կին բաց.թ. 3 5 2 2 1 0 13
% 50 100 100 33,3 100 0 59
Հայմորյան խոռոչի օդատարության նվազում Ընդ. բաց.թ. 99 17 5 3 5 8 137
% 12 5,5 12,8 2,2 5 6,4 8,4
տղ. բաց.թ. 53 10 4 2 4 5 78
% 53,5 59 80 66,7 80 62,5 57
կին բաց.թ. 46 7 1 1 1 3 59
% 46,4 41 20 33,3 20 37,5 43
Վերին ծնոտի ոսկրային
հյուսվածքի
դեստրուկցիայի
օջախ
Ընդ. բաց.թ. 30 13 2 7 25 3 80
% 3,6 4,2 5,2 5,1 24,7 1,4 4,9
տղ. բաց.թ. 17 7 2 1 12 1 40
% 56,6 54 100 14,3 48 33,3 50
կին բաց.թ. 13 6 0 6 22 2 40
% 43,3 46 0 85,7 52 66,7 50
Օտար մարմին հայմորյան
խոռոչում
Ընդ. բաց.թ. 16 12 1 17 1 131 178
% 1,9 3,8 2,5 12,4 1 61 11
տղ. բաց.թ. 8 6 1 7 1 43 66
% 50 50 100 41,2 100 33 37
կին բաց.թ. 8 6 0 10 0 88 12
% 50 50 0 58,8 0 67 63
Ստվեր գմբեթի
ձ—ով
Ընդ. բաց.թ. 0 6 1 2 21 0 30
% 0 2 2,5 1,5 20,8 0 1,8
տղ. բաց.թ. 0 2 1 0 8 0 11
% 0 33,3 100 0 38 0 36,7
կին բաց.թ. 0 4 0 2 13 0 19
% 0 66,7 0 100 62 0 63,3
Ռենտգենա­գրամ առանց պաթոլոգիայի կամ փոփոխության նշանների Ընդ. բաց.թ. 5 6 2 2 0 10 25,
% 0,6 2 5,2 1,5 0 4,7 1,5
տղ. բաց.թ. 3 2 1 0 0 8 14
% 60 33,3 50 0 0 80 56
կին բաց.թ. 2 4 1 2 0 2 11
% 40 66,7 50 100 0 20 44
Բորբոքման ռենտգենաբանական նշաններ չեն նկատվել Ընդ. բաց.թ. 43 42 4 65 9 15 178
% 5,2 13,5 10,3 47,5 9 7 11
տղ. բաց.թ. 23 18 2 28 5 7 83,
% 54 43 50 43 55,5 46,7 47
Կին բաց.թ. 20 25 2 35 4 8 95
% 46 57 50 57 44,5 53,3 53
Ընդամենը բաց.թ. 819 310 39 137 101 215  
% 100 100 100 100 100 100  

 

Աղյուղակ 11-ի վերլուծությունից երևում է, որ ԽՕՀՍ ժամանակ հայմորյան խոռոչի մթագնում հանդիպում է ավելի հաճախ քան հայմորիտի մյուս ձևերի ժամանակ։ Ընդհանրապես, տվյալ ռենտգենաբանական նշանը նկատվել է մյուսներից հաճախ։

 

Հայմորյան խոռոչի թաղանթի հաստացում նշված է ԽՕՀ 21(53.8%) դեպքերում։ Հայմորյան խոռոչի շղարշացում` հայմորյան խոռոչի թափածակումների և ԽՕՀ ժամանակ նկարագրված է 6 (27.2%) դեպքերում։

 

Կանանց մոտ օտար մարմին հայմորյան խոռոչում հայտնաբերվել է 40%-ով ավելի հաճախ, քան տղամարդկանց մոտ։

 

Տղամարդկանց մոտ հեռացված ատամի արմատը հայմորյան խոռոչում հանդիպել է 7 (63.3%) դեպքերում, պլոմբանյութը` 25 (22.2%), իսկ կանանց մոտ` 4 (36.6%) և 88 (77.8%) դեպքերում` համապատասխանաբար։

 

Պատճառային ատամները մինչև հոսպիտալիզացիան հեռացված են 65% հիվանդ-ների մոտ, ստացիոնարում։

 

Պատճառային ատամներ հաճախ հան-դիսացել են 16.26-45.7%, 17.27-25%, 18.28-10%, 15.25-9%, 14.24-3.5%, 13.23-1.3% դեպքերում, պատճառային ատամը չի նկարագրված 4.5% դեպքերում։ Մեկ պատճառային ատամից ավել նկարագրված է 27% հիվանդների մոտ։

 

Բոլոր հիվանդներին անց է կացվել դեղորայքային բուժում. հակաբիոտիկներ, հա-կահիստամինային, հակաբորբոքային պրեպարատներ (աղյ. 12)։ Հակաբիոտիկների նշանակումը ադեկվատ չէ։ Երկու և ավելի հակաբիոտիկների օգտագործումը արտահայտված բորբոքման կլինիկայի բացակայության դեպքում:

 

70% դեպքերում անց է կացվել վիրաբուժական բուժում. խուղակի պլաստիկա (7.7%), ռադիկալ հայմորոտոմիա (83%), ցիստոհայմորոտոմիա (8.2%)։ Վիրահատվածների մեջ սուր հայմորիտով հիվադները կազմել են բոլոր հետազոտված հիվանդների 1.8% և մոտ 44% տվյալ խմբում։

 

ԽՕՀՍ վիրահատված է բոլոր հիվանդների 31%-ը և 57% ԽՕՀՍ` ախտորոշումով։

 

Կոնսերվատիվ բուժում անց է կացվել 35 (2.4%) խրոնիկական օդոնտոգեն հայմորիտով հիվանդների մոտ, 12 (0.8%) հիվանդներին` հայմորյան խոռոչի օտար մարմին աշխտորոշումով։

 

Այսպիսով, օդոնտոգեն սինուսիտների կանխարգելման, ախտորոշման (այդ թվում նաև տարբերակիչ ախտորոշման) և բուժման պրոբլեմը հանդիսանում է ստոմատոլոգիայի արդիական խնդիրը։

 

Հիվանդության զարգացման պատճառների մեջ զգալի մաս են կազմում այն ախտաբանական պրոցեսները, որոնց զարգացմանը նպաստել է ոչ ճիշտ բժշկական տակտիկան` վերին ծնոտի աղորիքների շրջանում խրոնի-կական բորբոքային պրոցեսների բուժման ժամանակ։ 

 

Աղյուսակ 12 

Դեղորայքային բուժումը, որը ստացել են օդոնտոգեն հայմորիտով հիվանդները ստացիոնար ընդունվելուց հետո

Դեղորայքի անվանումը ԽՕՀՍ ԽՕՀ ՍՕՀ ՕՀԹ ՀԽԿ ՀԽՕՄ Ընդ. 4711
Լինկոմիցին 673 286 33 170 107 136 1405 1807 (նշանակ­ված դեղամիջոցների 38,3%)
Ռիֆամպիցիլին 24 4 2 4 2 3 39
Ցեֆազոլին 30 10 3 3 1 5 52
Ցեֆտրիակսոն 62 9 8 2 7 6 94
Ցեֆոտոքսին 8 6 2   1 - 17
Սոլբակտոմաքս 13 1 1 2 2 1 20
Ամպիոքս 15 3 -/- 3 -/- -/- 21
Գենտամիցին 10 4 /-- 2 3 2 21
Պոլիմիկ 28 6 2 2 3 9 50
Ակսեֆ 14 2 1 2 -/- 4 23
Էմսեֆ 13 2 1 1 1 1 19
Աուգմենտին 12 2 -/- - 1 3 18
Էտամզիլատ 14 8 -/- 1 7 8 38
Երկու հակաբիոտիկներ 153 21 10 9 9 19 221 221 (4,6%)
Դիազոլին 153 47 8 36 19 25 268 553 (11,7%)
Սուպրաստին 112 70 11 28 29 35 285
Մետրոգիլ 72 14 7 6 5 6 110 110 (2,3 %)
Խերրատա 27 1   1 1 3 33 33 (0,7 %)
Դեքսամետազոն 103 34 3 12 25 31 208 208 (4,4%)
Անալգին+դիմեդրոլ 318 125 12 61 43 78 637 1012 (21,4%)
Կետանոլ+դիմեդրոլ 199 50 11 55 27 33 375
Կետանոլ 108 62 9 27 225 32 263 263 (5,5%)
Քթի կաթիլներ 129 30 8 49 11 28 255 255 (5,4%)
Լինեկս 51 15 5 4 5 5 85 85 (1,8 %)
Լորիզոն 56 19 4 11 11 9 110 197(4,1%)  
Լորատոդին 34 24   6 7 3 74
Լորանո 5 1 3 1 -/- 3 13

 

Ռադիկալ վիրաբուժական բուժման ավանդական մեթոդների կիրառումը հաճախ ուղեկցվում պրոցեսի խրոնիզացիայով։

 

Գրականություն

 

  1. Շարգորոդսկի Ա.Գ. Դիմածնոտային շրջա-նի հյուսվածքների բորբոքային հիվանդություններ, Մ., 2001-էջ 86-98։
  2. Շուլման Ֆ.Ի. Վերծնոտային խոռոչների օտար մարմին։ Բժշկի տակտիկան Վ. Ա. Կոզլով Ֆ.Ի. Շուլման։ II ստոմատոլոգների համառուսաստանյան VII համագումարի աշխատանքներ, 10-13 սեպտեմբերի 2001թ., ք. Մոսկվա 2001, էջ 98-100։
  3. Սիպկին Ա.Մ. Օդոնտոգեն վերծնոտային սինուսիտներով հիվանդների ախտորոշումը, բուժումը և վերականգնումը էնդոսկոպիկ տեխնիկայի կիրառումով. բժկ. գիտ. թ. դիսերտացիայի ավտոռեֆերատ, մասն. 14.00.21 Մոսկվա, 2005-էջ 20։
  4. Hirata Y.A. Clinical investigation of oro-maxillary sinus-perforation clue to tooth extraction II Kգkubyգ Gakkai Zassi, 2001,3, p. 28-30.
  5. Օդոնտոգեն Հայմորիտներ Ա.Ա. Տիմոֆևն, Գ. Պ. Բերնասդկայա, Լ.Ֆ. Կորչակ, Ս. Պ. Կոլոմիեց, Կիև, Չերնովա ոուտա Տուրս 2002, էջ 48-50։
  6. Լոպատին Ա.Ս. Օդոնտոգեն վերծնոտային սինուսիտի վիրաբուժական բուժումը։ Ա.Ս. Լոպատին, Ս.Պ. Սիսոլյատին, Պ.Գ. Սիսոլյատին II ռուս ստոմ. ամսագիր, 2001-N3 էջ 24-28։
  7. Եմելյանով Լ.Մ. Թարախային հայմորիտի բուժման արդյունավետությունը իզոթիոբրամինով լազերոֆորոզով։ Օտոլարինգոլոգների 16 համագումարի աշխ. Ս. Պետերբուրգ, 2001, էջ 56-57։
  8. Վիշնյակով Վ.Վ. Քթի խոռոչի և հարքթային ծոցերի անատոմիական կառուցվածքի տարբերակները համակարգչային տոմոգրաֆիայի ժամանակ. II Վեստնիկ օտոռինոլարինգոլոգիի-2004. N0, էջ 65-67։
  9. Բոգատով Ա.Ի. Օդոնտոգեն վերծնոտային սինուսիտներով հիվանդների վիրաբուժական բուժման ժամանակ առաջացած բարդությունների և սխալների վերլուծությունը ժամանակակից ստոմատոլոգիայի արդիական հարցեր Սամարա, 2000, էջ 102-103։

Հեղինակ. Ա.Գ. Գուլյուկ, Ս.Դ. Վարժապետյան Պ.Հ. Ուկրաինայի Ա.Ն.Զ.Հ.Կ.Բ.Ա.УДК 616.216-002
Սկզբնաղբյուր. Մեդիցինսկիյ Վեստնիկ Էրեբունի 4.2012 (52)
Աղբյուր. med-practic.com
Պարբերականի էլեկտրոնային տարբերակի հովանավոր.
 

ՏԵՎԱ դեղագործական ընկերության ներկայացուցչությունը Հայաստանում

ՏԵՎԱ  դեղագործական ընկերության ներկայացուցչությունը Հայաստանում
Հոդվածի հեղինակային (այլ սկզբնաղբյուրի առկայության դեպքում՝ էլեկտրոնային տարբերակի) իրավունքը պատկանում է med-practic.com կայքին
Share |

Հարցեր, պատասխաններ, մեկնաբանություններ

Կարդացեք նաև

Քթի ծայրային արատի վերականգնում պարամեդիալ ճակատային լաթով. armeniamedicalcenter.am
Քթի ծայրային արատի վերականգնում պարամեդիալ ճակատային լաթով. armeniamedicalcenter.am

Մարդկության պատմության ամբողջ ընթացքում, արտաքին տեսքի պատկերացումների մեջ, քիթը զբաղեցնում է, կարելի է ասել, առաջտար տեղ: Այդ պատճառով ամենահեշտ միջոցը այլանդակել մարդու տեսքը` նրան քթից զրկելն է...

Քնի օբստրուկտիվ ապնոէ-հիպոպնոէ համախտանիշով պայմանավորված երիկամների ախտահարման ախտաֆիզիոլոգիական հիմնական մեխանիզմները

Բանալի բառեր. քնի օբստրուկտիվ ապնոէ-հիպոպնոէ համախտանիշ

Քնի օբստրուկտիվ ապնոէ-հիպոպնոէ համախտանիշը (ՔՕԱՀՀ) մի վիճակ է, որը բնորոշվում է քնի ընթացքում, շնչառական ուժերի պահպանման ֆոնի վրա առաջացող, վերին շնչուղիների տարբեր աստիճանի...

Սրտանոթաբանություն Նյարդաբանություն Նեֆրոլոգիա Թերապիա Մեդիցինսկիյ Վեստնիկ Էրեբունի 2.2012 (50)
Թաքնված ընթացք ունեցող ռինոսինուսիտների ախտորոշման հրատապ խնդիրները

Քթի հարակից խոռոչների բորբոքային հիվան­դությունների վիրահատական մեթոդների կատարելա­գործումը և նրանց կանխարգելումը ժամանակակից ռինոլոգիայի հրատապ խնդիրներից է: Օրգանիզմի ինչպես նաև վիրահատված հարքթային խոռոչների կրկնակի ինֆեկցումը պայմանավորված է ժամանա­կին չախտորոշված և չմաքրված, թաքնված ընթացքով էթմոիդիտներով և սֆենոիդիտներով...

Մեդիցինսկիյ Վեստնիկ Էրեբունի 3.2008 (35)
Նորածնային աուդիոլոգիական սկրինինգի անհրաժեշտությունը ՀՀ-ում

Ծանրալսության ախտորոշումը և բուժումը շարունակում է հանդիսանալ արդիական խնդիր օտո­րինոլարինգոլոգիայում:

Չնայած, օտովիրաբուժության հաջողությունների, ժամանակակից դիագնոստիկ սարքավորումների, լսողական սարքերի ներդրումների, լսողության խա­նգա­րումներով հիվանդները հանդիպում են բավա­կանին մեծ քանակւթյամբ` հատկապես մանկական տարիքի երեխաներ և դեռահասներ...

Մանկական հիվանդություններ Մեդիցինսկիյ Վեստնիկ Էրեբունի 3.2008 (35)
Լսողական խանգարումների վաղ ախտորոշում

Մանկական հասակում լսողական խանգարումների վաղ և ճշգրիտ հայտնաբերումը անհրաժեշտ նախա­պայման է հանդիսանում համապատասխան թերա­պևտիկ բուժման և վերականգնողական միջոցա­ռումներ իրականացնելու համար: Երեխայի լսողու­թյան և խոսքի զարգացման համար անհրա­ժեշտու­թյուն է առաջանում լսողական ուղու ձևավորման զգացողական փուլում ախտորոշել լսողական խանգարումները և համապատասղան բուժում իրականացնել...

Մանկական հիվանդություններ Մեդիցինսկիյ Վեստնիկ Էրեբունի 3.2008 (35)
Կոկորդի տարբեր պաթոլոգիաների բուժումը էնդոլարինգեալ միկրովիրաբուժության միջոցով

Օտոլարինգոլոգների պրակտիկ աշխատանք­նե­րում կոկորդի տարբեր պաթոլոգիաների ախտորոշման և բուժման մեթոդների կատարելագործման անհրա­ժեշտությունը կարևոր տեղ է գրավում: Հաճախ են հանդիպում հիվանդներ, որոնց մոտ խախտված է կենսական կարևոր ֆունկցիաները` շնչառական և ֆոնատորային: Բացի այդ, անատոմիական կառուց­վածքից ելնելով...

Մեդիցինսկիյ Վեստնիկ Էրեբունի 3.2008 (35)

ԱՄԵՆԱԸՆԹԵՐՑՎԱԾ ՀՈԴՎԱԾՆԵՐԸ